Tagarchief: Recyclage

Recyclage van banden stimuleren essentieel voor Europese Green Deal

7 september 2021

Bandenrecycleerders staan dan ook voor een serieuze uitdaging om deze afvalstroom in duurzame, kostbare grondstoffen om te zetten en de weg te plaveien naar een volledig circulaire economie. Het doel moet zijn om het vrijkomen van microplastics te vermijden en tegelijk een goed functionerende circulaire waardeketen op het getouw te zetten. Een opiniestuk van Alejandro Navazas, scientific officer bij EuRIC.

Alle inspanningen van bandenrecycleerders van de afgelopen jaren ten spijt, blijft er nog veel ruimte liggen voor verbetering voor de Europese Unie om de recyclage van banden aanzienlijk te stimuleren. De recyclage van banden in hoogwaardige eindproducten blijft immers beperkt door technologische obstakels maar ook door regelgeving en bottlenecks in de eindmarkt. Er moeten dus inspanningen langsheen de volledige waardeketen gebeuren om de circulariteit van afvalbanden te verbreden. Dat vraagt om veranderingen in de manier waarom banden ontworpen en geproduceerd worden zodat er meer materiaal kan worden herwonnen. Maar ook downstream moet er meer bewustzijn komen en moeten er systemen en infrastructuur in het leven geroepen worden om materialen in circulatie te houden.

Tweede leven voor 300 miljoen banden

Elk jaar zijn er in Europa zowat 300 miljoen banden einde leven. Maar hun nut is daarmee verre van voorbij. De staaldraad die verweven zit in de banden kunnen we hersmelten tot nieuw staal, terwijl het rubber een tweede leven krijgt in speelpleintjes en sportarena’s, in gegoten producten, bouwtoepassingen, wegenwerken, verven … De belangrijkste markt vandaag, goed voor 37% van de vraag naar rubber uit afvalbanden is kruimelrubber als vulling in synthetische gronden. Life cycle studies hebben aangetoond dat het granuleren van afvalbanden tot nieuwe grondstoffen van hoge kwaliteit vandaag de meest duurzame oplossing is. Maar in Europa is slechts 12% van de grondstoffen die gebruikt worden vandaag afkomstig uit gerecycleerde producten en herwonnen materialen. De voordelen zijn nochtans aanzienlijk. Elke ton afvalbanden die naar recyclage in plaats van verbranding gaat bespaart het milieu 700 kg aan CO2-emissies.

Risico’s op plastic vervuiling beperken

Duurzaamheid maakt deel uit van het DNA van elke recycleerder, groot of klein, familiebedrijf of multinational. De volledige recyclage-industrie steunt dan ook het objectief van Europa om de vrijgave van microplastics in het milieu te verhinderen. Een zo een bron van microplastics zijn vulmaterialen in artificiële velden. Bandenrecycleerders hebben al praktische stappen ondernomen om hier iets aan te doen, vooraleer het onder de loep werd genomen door Europa. ECHA stelt daarom twee opties voor. Ofwel een ban op het gebruiken van vulling ofwel een afwijking in combinatie met maatregelen die de risico’s beperken, zoals bijvoorbeeld de plaatsing van een omheining rondom een dergelijk veld, zodat de rubber granulaten zich niet verder kunnen verspreiden. Deze tweede optie is de enige die het kind niet met het badwater wegsmijt en dus de milieuvoordelen van bandenrecyclage behoudt, terwijl negatieve impact vermeden wordt.

Ramp voor het milieu en de maatschappij

Naarmate we ons meer engageren in de strijd tegen klimaatopwarming en de effecten ervan, zal een integrale aanpak die verschillende beleidsacties op elkaar afstemt toelaten om bandenrecyclage op een grotere schaal te gaan toepassen. Dat zal mogelijkheden openen voor meer milieuvoordelen. Een volledige ban, zou waarschijnlijk betekenen dat 500.000 afvalbanden jaarlijks naar verbranding of illegaal gestort worden, een ramp voor het milieu en de minst circulaire optie. En dan hebben we het nog niet over de socio-economische gevolgen, zowel voor de bandenreycleerders als voor de gemeenschappen die maar wat graag sporten op velden uit gerecycleerde materialen. Vandaag is er nog geen alternatief voor deze vulmaterialen met dezelfde performantie en veiligheidsvereisten om een heel jaar lang intensief te kunnen sporten, onder zelf de meeste uitdagende weersomstandigheden. Noorwegen gaf alvast het goede voorbeeld door maatregelen in te voeren die de risico’s op mogelijke plastic vervuiling reduceren op kunstvelden. Laten we dat voorbeeld volgen.

1 op 3 koelkasten en diepvriezers wordt niet correct gerecycleerd: Recupel lanceert nieuwe campagne

Lees het gehele artikel

28 mei 2021

Want nog te veel koelkasten en diepvriezers belanden niet in het juiste recyclagecircuit. Dat is zeer schadelijk voor het milieu, want bij een foute ontmanteling komen schadelijke koelvloeistoffen en blaasgassen vrij die de ozonlaag aantasten. De impact van één fout gerecycleerde koelkast op het broeikaseffect is even hoog als de impact van een autorit van 7.500 km. Jaarlijks verdwijnen er ongeveer 200.000 koelkasten en diepvriezers van de radar.

Vermiste koelkasten

Producenten of invoerders van elektr(on)ische toestellen die lid zijn van Recupel geven aan hoeveel toestellen zij jaarlijks op de markt brengen. In 2019 waren dit 685.595 koelkasten en diepvriezers. 462.246 toestellen kwamen aan bij een erkende verwerker. Uit studies en via haar samenwerking met de Kringwinkels houdt Recupel er ook rekening mee dat 5% (34.280 toestellen) een tweede leven krijgt en nog steeds in gebruik is.

“We vergelijken de cijfers van wat op de markt werd gebracht met wat werd gerecycleerd omdat dit een vervangingsmarkt is. Je oude koelkast vervang je door een nieuwe. Maken we de rekensom, dan missen we in 2019 maar liefst 189.069 toestellen,” licht Eric Dewaet, CEO van Recupel, de cijfers toe.

Schadelijke impact op het milieu

Deze toestellen bevatten schadelijke koelvloeistoffen en blaasgassen. Die moeten manueel verwijderd worden. Indien dit niet gebeurt, ontsnappen deze schadelijke stoffen waardoor ze de ozonlaag afbreken en zo bijdragen aan de opwarming van de aarde. De milieuschade per foutief verwerkt apparaat staat gelijk aan de CO2-uitstoot die 1 autorit van 7.500 kilometer[1] veroorzaakt. Koelkasten en diepvriezers die bij Recupel terechtkomen, worden op een correcte manier gerecycleerd. Bovendien is 98% van de materialen van een koelkast of diepvriezer herbruikbaar. Zo kunnen ze ingezet worden voor bijvoorbeeld de productie van nieuwe toestellen.

Maar wanneer deze toestellen niet in het Recupel-circuit belanden en bijvoorbeeld illegaal worden geëxporteerd of in de natuur gedumpt worden, kan deze correcte recyclage niet gegarandeerd worden. Bovendien bestaat er een grijs en parallel circuit van toestellen die buiten de Recupel-kanalen worden ingezameld en verwerkt.

“Sommige schroothandelaars doen het goed en zijn vergund om koelkasten op te halen om die nadien aan een erkende verwerker af te geven. Met hen werken we samen of willen we samenwerken in de toekomst. Maar helaas respecteren niet alle schroothandelaars de regels. Sommigen halen de materialen eruit die nog geld opbrengen en verwerken de rest van de koelkast vervolgens als oud ijzer. Door de schadelijke stoffen niet manueel te verwijderen, wat de wet trouwens verplicht, kunnen deze stoffen ontsnappen en ernstige schade berokkenen aan het milieu,” zegt Eric Dewaet, CEO van Recupel.

Kwaliteitslabel toont juiste inzamelkanaal

Consumenten kunnen hun kapotte koelkasten en diepvriezers naar het recyclagepark brengen. De winkel waar ze een nieuw toestel kopen, is verplicht om hun oude toestel terug te nemen. Recupel bracht het kwaliteitslabel ‘Hier recycleren we goed’ op de markt voor de retail. Zo weet de consument, bij aankoop van een nieuwe koelkast, bij welke handelaars hij zijn oude koelkast met een gerust hart kan achterlaten. Ondertussen ondertekenden ongeveer 500 winkels het kwaliteitspact van Recupel.

Uit een bevraging van Recupel[2] blijkt dat consumenten belang hechten aan een correcte recyclage door de winkel waar ze hun nieuwe toestel aankopen. Maar liefst 96% van de consumenten geeft aan dat het belangrijk is dat zijn of haar winkel goed recycleert. 60% zou ook bewust kiezen voor een winkel die een correcte recyclage garandeert.

**Wees mayo-nice voor het milieu**

Met een nieuwe campagne wil Recupel consumenten aansporen om hun koelkasten en diepvriezers correct te laten recycleren. Om te garanderen dat hun toestellen correct worden gerecycleerd, is het immers noodzakelijk dat ze via het juiste kanaal ingezameld worden.

“Belgen zijn goed in het juist sorteren van wat in hun koelkast staat. Een klassiek voorbeeld is de glazen sauspot die naar de glasbak gaat. Wees mayo-nice voor het milieu door ook je koelkast correct te recycleren…of wees geen anda-loser! Met dit duwtje in de rug willen we hen bewust maken hoe belangrijk het is om koelkasten en diepvriezers correct te laten recycleren en wijzen we hen de weg naar het juiste inzamelkanaal. De Kringwinkel indien het toestel nog werkt, het recyclagepark of een winkel met het kwaliteitslabel Hier Recycleren we Goed,” besluit Eric Dewaet, CEO van Recupel.

In samenwerking met Delhaize heeft Recupel 6.000 glazen potjes met deze boodschap verspreid. Vandaag start de campagne via digitale media, online en print advertenties.

_{[1] Recupel liet deze berekening en analyse uitvoeren door de Universiteit van Antwerpen.}

_{[2] Onderzoek Recupel (2020), uitgevoerd door onderzoeksbureau Buffl. Steekproef 1.000 respondenten.}

Recupel stelt Recydel en Coolrec Nederland BV aan voor recyclage van koelvries-apparaten vanaf 1 september 2022

Lees het gehele artikel

3 mei 2021

In 2020 werden in totaal 21.246 ton koelvries-apparaten ingezameld, wat neerkomt op 472.187 toestellen.

Toewijzing nieuwe contractanten na strikte tenderprocedure

Recupel organiseert de inzameling, het transport en de verwerking van afgedankte elektr(on)ische apparaten en lampen in België. Een van haar opdrachten is de depollutie en de verwerking van deze apparaten op een milieuvriendelijke en economisch efficiënte wijze organiseren. Recupel duidt op contractuele basis partners aan die de ingezamelde apparaten depollueren en verwerken.

In dit kader organiseerde Recupel in 2020 – 2021 een procedure voor de toewijzing van nieuwe contractanten voor de depollutie en verwerking van koelvries-apparaten, aangezien de huidige contracten op hun einde lopen. Door middel van een strikte tenderprocedure, die werd goedgekeurd door de regionale overheden, wijst Recupel de opdracht toe aan Recydel en Coolrec Nederland BV vanaf 1 september 2022. De overeenkomsten zullen een duurtijd hebben van 6 jaar (tot en met 1 september 2028), met mogelijkheid tot verlenging met 3 jaar (in dat geval tot en met 1 september 2031).

Voor de selectie werden, in samenspraak met de regionale overheden, objectieve criteria bepaald, zoals bijvoorbeeld de kwaliteit, de transportkost, de verwerkingsprijs, de recyclagetechnieken, etc. Door het hanteren van deze criteria biedt Recupel consumenten de garantie dat de toestellen die zij afdanken op de best mogelijke en op een economisch efficiënte manier gerecycleerd zullen worden.

Innovatieve technologieën en expertise

De technologieën om koelvries-apparaten optimaal te depollueren en te verwerken veranderen regelmatig, onder andere door de evoluerende samenstelling van koelvries-apparaten over de jaren heen. Dit vereist de nodige knowhow, expertise en state-of-the art technologieën die rekening houden met de huidige en toekomstige samenstelling van koelkasten en diepvriezers.

Eric Dewaet, CEO van Recupel: “De voorstellen van Recydel en Coolrec Nederland BV beantwoorden hier perfect aan. Expertise en innovatie is ook heel belangrijk: hoe beter de technologie, hoe zuiverder de recyclaten die gebruikt kunnen worden voor de productie van nieuwe koelvries-apparaten of andere elektronische toestellen. Via recyclage geven we grondstoffen een nieuw leven en dragen we zo bij aan een meer circulaire economie.”

Behalen van recyclagedoelstellingen

België legt recyclagedoelstellingen op, per type apparaat (vb. voor koelvries-apparaten, lampen, televisies, etc.) en per materiaalstroom (vb. ferro-materialen, kunststoffen, etc.). Deze doelstellingen worden al jaren ruimschoots overschreden door de partners waar Recupel mee samenwerkt. Zo bedroeg het resultaat nuttige toepassing voor koelvries-apparaten vorig jaar 99,27% (= 83,46% recyclage + 15,81% verbranding met energierecuperatie), terwijl het wettelijke objectief 85% is.

“Deze resultaten zorgen ervoor dat België op wereldvlak een koploper is inzake recyclage en een belangrijke recyclagehub in Europa is. Door samen te werken met de beste partners streven we ernaar om deze positie te bevestigen en verstevigen. Door contracten te sluiten van minstens 6 jaar, met een mogelijke verlenging tot 9 jaar, geven we onze partners ook de nodige tijd en zekerheid om te investeren in nieuwe technologieën indien ze dit zouden willen doen,” licht Eric Dewaet verder toe.

Schadelijke koelvloeistoffen moeten juist verwijderd worden

Een maximale grondstoffenrecuperatie is een belangrijk streefdoel van Recupel en haar partners. Daarnaast is het noodzakelijk om de schadelijke materialen uit elektronische toestellen op een correcte manier te verwijderen. Dit geldt zeker voor koelvries-apparaten, die schadelijke koelvloeistoffen en blaasgassen bevatten. Enkel gespecialiseerde en erkende verwerkers beschikken over de juiste installaties om deze stoffen te verwijderen zonder het milieu te schaden.

In dit kader kaartte Recupel in september 2019 aan dat meer dan 200.000 koelkasten en diepvriezers jaarlijks niet bij een erkende verwerker terechtkomen, met een navenante impact op het milieu: 1 foutief verwerkt apparaat is vergelijkbaar met de CO2-uitstoot van 1 autorit van 7.500 km. Koelkasten en diepvriezers die bij Recupel terechtkomen worden op een correcte manier verwerkt. Er bestaat echter een grijs en parallel circuit van toestellen die buiten de Recupel-kanalen worden ingezameld en verwerkt. De doelstelling van Recupel is duidelijk: elke koelkast moet correct verwerkt worden zodat het milieu niet geschaad wordt. De komende jaren zal Recupel blijvende inspanningen leveren om meer koelvries-apparaten in te zamelen zodat die zeker bij een erkende verwerker terechtkomen.

De top en flop in elke schakel van de circulaire economie

Lees het gehele artikel

16 juli 2020

In een circulaire economie staat recyclage centraal, zodat producten (en hun bestanddelen) steeds een nuttige toepassing krijgen. Dat kan maar door op verschillende momenten in de levensfase van een product doordacht te werk te gaan. Er zijn in België heel wat circulaire topvoorbeelden te vinden: productontwikkelaars die aandacht hebben voor ecodesign, bedrijven die producten maken met gerecycleerde materialen, initiatieven die de selectieve inzameling van verschillende soorten afval bevorderen … Maar voor elk van die goede voorbeelden zijn ook tal van flopvoorbeelden te vinden. Wereldwijd komen er nog elk jaar miljarden tonnen nieuwe producten op de markt die niet recycleerbaar zijn, waar geen selectieve materialen aan te pas kwamen, die niet selectief worden ingezameld … Deze rubriek toont voor elke schakel van de circulaire economie enkele mooie realisaties en ook enkele uitdagingen, of anders gezegd: de top en de flop.

Top: paarse zak voor P+MD

De paarse zak verzamelt naast het klassieke pmd-afval ook andere harde (yog-hurtpotjes, botervlootjes en groenteschaaltjes) en zachte (folies en zakjes) kunststoffen. De eerste testprojecten in 2016 toonden aan dat er meer selectief werd ingezameld en dat er minder restafval werd aangeboden. Ook worden roze zakken gebruikt voor de aparte inzameling van bijkomende kunststoffen.

Flop: glas uit gebouwen

Voor verpakkingsglas haalt België een recyclagepercentage van bijna 100%. Toch is er nog potentieel voor meer, vooral voor vlakglas. Zo verdwijnt er naar schatting jaarlijks zo’n 50.000 ton recycleerbaar glasafval door ramen niet apart te houden op grote sloop en renovatiewerven.

Recyclage bespaart CO2 en energie

Lees het gehele artikel

29 juni 2020

Meten is weten geldt het cliché. In elke editie van 2020 pakt RecyclePro daarom weer uit met cijfers over de afvalsector. Aan u om er inzichten uit te destilleren die uw productieproces kunnen optimaliseren of uw rendement kunnen verhogen. Deze keer hebben we de cijfers hard op wit dat recyclage een belangrijke rol zal spelen in onze evolutie naar klimaatneutraliteit.

Recyclage speelt een vitale rol in een circulaire economie. Maar wist u ook dat het enorm potentieel herbergt om een aanzienlijke bijdrage te leveren in het verminderen van de CO₂-uitstoot en het energieverbruik? Als Europa de ambitie van haar voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen om het eerste klimaatneutrale continent te worden wil hardmaken, zal recyclage een sleutelsector moeten worden.

Recyclage bespaart CO₂ en energie

De cijfers die EuRIC verzamelde spreken boekdelen. Door gerecycleerde ferro metalen te gebruiken besparen we ons het equivalent van 58% van de CO₂-emissies uit in vergelijking met de primaire staalindustrie die gebruikmaakt van ijzerertsen. Dat percentage gaat nog hoger de lucht in als we kunststoffen onder de loep nemen: 70% voor PET en 89% voor HDPE verpakkingen. Voor aluminium gaat het over 93% en voor textiel over 98%. Wanneer we gerecycleerde papiervezels gebruiken dan daalt het energieverbruik in de productie met 70% voor papier en 77% voor karton. Een laatste voorbeeld nemen we uit de bandenindustrie. Door ze te recycleren in granulaten sparen we 58,4% CO₂ uit dan wanneer ze naar verbranding zouden moeten. Op die manier kan de CO₂-voetafdruk in vergelijking met virgin materialen 95% kleiner zijn.

1 miljoen ton kunststofrecyclaat, uitstoot van 1 miljoen auto’s minder

Cijfers die doen duizelen. Daarom een concreet voorbeeld. Wanneer we al het staalschroot dat verzameld en verwerkt wordt in Europa toepassen om staal te produceren dan verminderen we onze CO₂-emissies met het equivalent van het volledige autoverkeer in Frankrijk, Groot-Brittannië en België samen. Of wanneer we het vanuit het standpunt van kunststof bekijken, dan ruimt de recyclage van 1 miljoen ton eigenlijk de uitstoot van 1 miljoen wagens uit de weg. Wordt het dan niet hoog tijd dat we de vraag naar gerecycleerde materialen in nieuwe producten legislatief versterken?

Ook afgedankte elektr(on)ische apparaten verdienen een tweede kans

Lees het gehele artikel

2 december 2019

Wereldwijd vindt vandaag zo’n 20% van alle elektrisch en elektronisch afval zijn weg naar recyclage. In Europa kunnen we met een recyclagecijfer van 35% iets betere cijfers voorleggen. Maar dan nog rest er een enorm recyclagepotentieel. En dat willen de go4circle–leden graag benutten.

Een Belgisch gezin blijkt gemiddeld 77 elektr(on)ische apparaten te bezitten, waarvan er maar liefst tien nooit meer gebruikt worden! In ziekenhuizen, kantoorgebouwen en andere bedrijven ligt een veelvoud aan elektr(on)ische apparaten stof te vergaren. Jammer, want deze toestellen verdienen een veel beter lot. En via de leden van go4circle krijgen ze die ook. Heel wat van onze leden zijn actief in de inzameling, sortering en verwerking van afgedankte elektrische en elektronische apparaten (AEEA), waaronder ABA recycling, Alfamet, ASmartWorld, Cogetrina, Comet Traitements, Gielen, Ivo Van den Bosch, MCR, Out of use, Remondis, Renewi – Coolrec, SEOS, SIMS Recycling Solutions, Suez, Vanheede, Veolia Environmental Services MRC, Wilmet.

Nuttige toepassingen genoeg

Onder hen zijn er ook leden die zich specifiek toeleggen op de nuttige toepassing van AEEA:

• Herstelling: bedrijven zoals Wilmet Group sorteren ingezamelde elektr(on)ische toestellen om ze na herstelling opnieuw op de markt te brengen.

• Hergebruik: sommige afgedankte elektr(on)ische apparaten zijn nog perfect bruikbaar. Go4circle–leden zoals ASmartWorld en Out of Use voeren een heel arsenaal aan testen uit om na te gaan welke ingezamelde toestellen nog perfect geschikt zijn voor de tweedehandsmarkt.

• Recyclage: als herstelling en hergebruik niet meer aan de orde zijn, ontmantelen bedrijven zoals Coolrec en Sims Recycling Solutions de toestellen om er de kostbare materialen uit te recupereren en ze om te vormen tot grondstoffen die gebruikt kunnen worden in de productie van nieuwe toepassingen.

Help ons en onze leden om meer elektr(on)ische apparaten van onder het stof naar de recyclagehal te brengen. Samen geven we deze gebruikte materialen een betere toekomst.

Inzetten op XXL-machines doet groeien

Lees het gehele artikel

2 oktober 2019

Veel volume verwerken op een korte tijdspanne. Het is wat van Sanel Recycling een van de grootste mobiele brekers in België gemaakt heeft. Het bedrijf is sinds 2011 meer dan verdubbeld in volume. Dat komt niet alleen door het investeren in grote machines, maar ook door de expertise van het team dat ze bedient. Kristof Wille geeft ons een blik achter de schermen van Sanel Recycling en op de sector van puin- en afvalwerking.

Sanel Recycling ontstond al in 2006. Zaakvoerder Elias Vandevoorde zag in dit bedrijf de perfecte uitbreiding van zijn activiteiten in grond- en afbraakwerken, containerverhuur en transportdiensten. Sinds 2011 is Kristof Wille verantwoordelijk voor het operationele luik van Sanel Recycling. “Ik moet er in de ruimste zin van het woord voor zorgen dat we blijven draaien. Door enerzijds nieuwe jobs te vinden en er anderzijds over te waken dat ze tot in de kleinste details kunnen uitgevoerd worden. Dat geeft een gezonde spanning om voor elke klant, klein of groot, onze deadline te halen.” Sanel Recycling beschikt over een breekwerf in Eeklo en Zeebrugge voor de recyclage van puin en is verder actief in de opslag en overslag van alle niet-gevaarlijke afvalstoffen. De wisselwerking met Elias Vandevoorde bvba zorgt voor een win-win.

XXL-brekers

Sanel Recycling trekt resoluut de kaart van een up-to-date en XXL machinepark om zijn projecten tot een goed einde te brengen. “We hebben de grootste mobiele breker actief in België in onze rangen. Hij krijgt ondersteuning van drie andere uit de kluiten gewassen mobiele brekers. Over de capaciteit beschikken om meer te doen dan een ander, is daarbij ons uitgangspunt”, verduidelijkt Wille. “Grote projecten zoals de afbraak van Ford Genk of op de luchthaven van Zaventem waar de brekers op korte tijd heel wat door de kiezen krijgen, zijn spek naar de bek van deze machines. Maar we zouden dat niet kunnen zonder de tomeloze inzet van onze mensen. Breken is misschien geen hogere wiskunde, maar het vergt toch expertise en ervaring om het beter te doen.”

Sanel Recycling trekt resoluut de kaart van een up-to-date en XXL machinepark om zijn projecten tot een goed einde te brengen.

Technisch onderscheiden

Toch is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Wille: “Er woedt een serieuze prijzenslag in de sector. De kosten worden door de strengere regelgeving steeds hoger, maar de marges op projecten kleiner. Wij proberen ons daarom eerder technisch te onderscheiden. Enerzijds door net te opteren voor die grote machines. Zo werken we bijvoorbeeld aan een project in het noorden van Frankrijk voor het breken van de betonnen spoorwegdwarsliggers. We zijn de enige die ze op zo een grote schaal kunnen breken en daar zijn we trots op. Anderzijds zetten we ook in op service en kwaliteit.”

Naar een betere kwaliteit?

Net daarom kan Wille zich wel vinden in het principe achter Tracimat. Het systeem heeft immers een kwaliteitsverhoging voor ogen, maar het is de vraag of dit in de realiteit zo zal zijn. Bovendien moet het wel werkbaar blijven in de praktijk. “Er zijn te veel beperkingen om een echt sluitende regelgeving te hebben. Bovendien kampt iedereen in de sector met een gebrek aan ruimte. De terrein liggen nu al overvol. ls we, begin 2020, alle puinstromen per soort verplicht nog eens extra moeten ontdubbelen in laag- en hoogmilieurisicoprofielpuin (LMRP en HMRP) … Of je moet meer LRMP ontvangen. Maar als je vandaag de deur wil sluiten voor HRMP dan heb je morgen geen klanten meer. Toch is een betere kwaliteit de richting die we willen uitgaan. Om zodoende ook beter gevaloriseerde toepassingen te vinden voor bijvoorbeeld beton- en menggranulaat.”

Ook inzameling bedrijfsafval

Ook inzake afvalverwerking lijken we stilaan aan onze limieten te zitten. Wille: “Er is een tekort aan plaatsen waar we heen kunnen met de restfractie. Die is onvermijdelijk, hoe goed je ook recycleert. Maar de verbrandingsovens zitten vol en de grenzen zijn dicht dus kunnen we nergens heen.” Met de uitbreiding van de activiteiten naar de inzameling van bedrijfsafval zal die nood nog verder groeien. “Ook hier weer doet de mond-aan-mond-reclame over onze service en kwaliteit zijn werk. We doen dit nu een jaar en beschikken intussen al over een tweede perswagen. En over een sorteerinrichting om het bedrijfsafval in alle nodige fracties te sorteren, zodat we zoveel mogelijk waardevol materiaal uit de restfractie kunnen puren. Want daar draait het tenslotte om in onze sector, van afval een grondstof maken”, besluit Wille.

Twee ton CO2 besparen per ton kunststof

Lees het gehele artikel

23 september 2019

Tot chemische recyclage beter op punt staat, zal mechanische nog de voorkeur genieten. Bij Quality Circular Polymers in Geleen bewijst SUEZ in elk geval dat mechanische recyclage tot een hoogkwalitatief eindproduct kan leiden met een veel betere CO₂-voetafdruk. Per ton wordt er bijna 2 ton aan CO₂ bespaard.

QCP (Quality Circular Polymers) is het geesteskind van Huub Meessen, Marc Houtermans en Raf Bemelmans. Allen waren ze actief in de petrochemie in de productie van virgin polyethyleen en polypropyleen. Maar het kon anders, moest anders. Ze droomden ervan om het gat op de Europese markt te vullen en klanten te voorzien van hoogwaardig gerecycleerde kunststoffen. Want er was wel degelijk vraag naar. “In 2013 kwamen ze in hun zoektocht naar strategische partners aankloppen bij SUEZ”, herinnert director Business Innovation Christine Levêque, zich. “Het heeft onmiddelijk geklikt. Een jaar later was QCP bedrijf opgericht, met destijds als aandeelhouders the trio van ondernemers, SUEZ, CHEMELOT and LIOF. De plant startte eind 2015. Vandaag is QCP een joint venture 50/50 geworden, met SUEZ en LyondellBasell als enige aandeelhouders. Een cruciale timing want na het wegvallen van de poort naar China en enkele andere landen is het moment aangebroken om fors te investeren in het ontwikkelen van eigen initiatieven hier. QCP is daar een perfect voorbeeld van.”

Twee productielijnen

QCP landde op de Chemelot-site in Nederland. “Door de aanwezigheid van afvalwaterzuiveringsfaciliteiten en een stoomnetwerk, konden onze processen eigenlijk plug-and-play aangesloten worden”, geeft Levêque aan. De productie bestaat uit twee lijnen, een voor HDPE (high density polyethyleen, bijvoorbeeld shampooverpakking) en een voor PP (polypropyleen, bijvoorbeeld ijsroomverpakking). Zij verwerken post-consumer verpakkingsafval uit de Benelux, Frankrijk, het noorden van Europa en het noorden van Duitsland. Levêque: “De jaarlijkse capaciteit ligt nu al op 35.000 ton, en we plannen om naar 50.000 ton per jaar op te schalen.” Het gaat er QCP om de volledige kringloop te sluiten. Alle productiestappen om van post-consumer afval tot kwalitatieve polymeren te komen gebeurt in een proces. Zelfs het compounderen en toevoegen van kleur volgens de wensen van de klant.

Per ton besparen we nu bijna 2 ton aan CO2, zelfs wanneer we de logistiek en de extrusieprocessen meerekenen.

Mechanisch beter en goedkoper

Dat het vooral (thermo)mechanische processen zijn, heeft alles te maken met de rendabiliteit. “Op voorwaarde dat we een zuivere instroom hebben, kunnen we polymeren van de hoogste kwaliteit afleveren”, verduidelijkt Levêque. “De aanwezigheid van pvc vormt daarin de grootste uitdaging, want het kan schade berokkenen aan onze toestellen. Onze productiekost ligt echter hoger dan de kostprijs van virgin materialen en we hebben bovendien de beperking dat de granulaten niet meer kunnen dienen voor toepassingen waar er rechtstreeks contact met voeding is. Om op een chemische manier tot dezelfde resultaten te komen, zouden de kosten nog hoger liggen. Het zou ons product ook doen dalen in waarde want door het ‘kraken’ krijg je monomeren in plaats van polymeren. En ten slotte speelt onze CO₂-voetafdruk een rol. Per ton besparen we nu bijna 2 ton aan CO₂, zelfs wanneer we de logistiek en de extrusieprocessen meerekenen. Bij chemische recyclage zou de CO₂-balans er minder positief uitzien.”

Heropstart pilootinstallatie Bristol

SUEZ spreekt uit ervaring. Het bedrijf startte tien jaar geleden een pilootinstallatie in Bristol op voor het kraken van polyoleofinen met de bedoeling er brandstof voor vliegtuigen uit te puren. “Het uitgangspunt dat chemische recyclage beter bestand zou zijn tegen vervuilde stromen, zagen we meteen ontkracht. In de praktijk bleek een grote zuiverheid toch de essentiële voorwaarde.” Hoewel de installatie in eerste plaats dus geen succes leek, wordt ze nu toch weer opgestart. Levêque: “Dat heeft alles te maken met de veranderende wetgeving. In Groot-Brittannië is voortaan een minimale hoeveelheid brandstof uit plastics verplicht. Dat zal de markt een boost geven en dit is wat recyclage en chemische recyclage in het bijzonder ook in andere domeinen zullen nodig hebben: een verplicht gehalte aan gerecycleerde producten.”

Mechanisch of chemisch recycleren?

Lees het gehele artikel

20 september 2019

Er zijn technische grenzen aan de mechanische recycleerbaarheid. Folies opgebouwd uit meerdere lagen in verschillende materialen bijvoorbeeld laten zich moeilijk scheiden. De recyclage-industrie kijkt daarom verder en onderzoekt momenteel volop of er mogelijkheden liggen voor chemische recyclage. In tegenstelling tot de mechanische processen worden materialen dan teruggebracht tot hun basisbestanddelen (lagere koolstofverbindingen) die dan terug opgebouwd worden tot polymeren, waardoor ze ook weer voor food contact in aanmerking komen. Maar is chemisch recycleren een wondermiddel?

Chemisch recycleren komt er op neer dat kunststoffen terugkeren tot hun oorspronkelijke bouwstoffen. Deze moleculen, kunnen, na synthese dan weer voor een even hoge valorisatie krijgen. Wim Grymonprez, manager New Business Development Plastics bij VKC-Centexbel: “Momenteel is er veel te doen rond chemische recyclage. De technologie, zoals ze er vandaag voor staat is echter niet zaligmakend. Men zal weliswaar veel verder kunnen gaan in het recycleren van gemengde materialen dan met mechanische recyclage. Maar daar staat een energie-intense verwerking tegenover, die toch ook zijn eisen stelt op vlak van zuiverheid. Het is een utopie om te denken dat je alles in een chemisch recyclageproces kan stoppen en er perfect gescheiden zuivere moleculen uitkrijgt.” Toch ziet Grymonprez er een toekomst in. “Net omdat we weer een stapje verder kunnen gaan in het geven van een tweede leven aan kunststoffen. Omdat we met chemische recyclage terugkeren tot de bouwstenen, zijn er achteraf geen restricties meer voor hergebruik. Als we echt de wereld willen redden, zullen we echter moeten beginnen met een verstandig ontwerp met oog voor recycleerbaarheid en een heel bewust omgaan met kunststoffen.”

Plastic black gray granulated crumb. Manufacture of plastic water pipes factory. Process of making plastic tubes on the machine tool with the use of water and air pressure.

Door de specifieke natuur van ionische vloeistoffen, slaagt men er bijvoorbeeld in om de zwarte kleurstof uit petschaaltjes te halen.

Meest courante technieken

Wat chemische recyclage betreft, wordt nu vooral gekeken naar solvolyse en pyrolyse. Bij solvolyse zal men solventen gebruiken om materiaal terug te brengen naar kleinere bouwstenen. Deze techniek kent vandaag al industriële toepassing om polyamide 6 te recycleren, maar vraagt wel om een zuivere instroom om een goed rendement te halen. Ook PVC kan zo gerecycleerd worden. Afval van kabels of vrachtwagenzeilen kunnen op die manier verwerkt worden. Onder solvolyse valt ook de toepassing van ionische vloeistoffen. In Nederland wordt polyester op die manier gerecycleerd. Door de specifieke natuur van dergelijke vloeistoffen, slaagt men er bijvoorbeeld in om de zwarte kleurstof uit petschaaltjes te halen. “De uitdaging bij deze processen is dat de best werkende solventen onder REACH vallen en er heel specifieke voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen”, vertelt Grymonprez. Pyrolyse gaat een stukje verder. Onder invloed van hoge temperaturen gaat men de materialen ‘kraken’ en tot nog kleinere bouwstenen terugbrengen. Van daaruit kan men dan weer bepaalde materialen synthetiseren. Grymonprez: “Alsmaar meer materialen zijn moeilijker mechanisch te reinigen. Een meerlagige opbouw vormt vaak een essentiële barrière om voedeselverspilling tegen te gaan. We zullen dus nieuwe recyclageoplossingen nodig hebben.”

Economische rendabel

De experimenten rond chemisch recycleren raken intussen het laboratorium ontgroeid en schuiven op naar pilootschaal. “Toch zal het nog eventjes duren, vooraleer ze ook echt economisch rendabel zullen zijn en een grote doorbraak kennen. Er is nog te weinig afzetmarkt en dus te weinig meerwaarde. Wat we nodig hebben is een verdere uitbreiding van de verplichting om gerecycleerd materiaal te gebruiken. Zolang die niet bestaat, zal het een oneerlijke strijd blijven. We moeten ook de vraag durven stellen of voor bepaalde stromen afvalverbranding met energierecuperatie niet de beste oplossing is? Dat kan wanneer andere processen te veel energie kosten”, besluit Grymonprez.

Recyclage van composietmaterialen

Armines, Certech, Crepim, CTP, IMT Lille Douai en VKC-Centexbel al een tweetal jaar bezig binnen een Interreg V project genaamd Recy-Composite. Het doel is om via een grensoverschrijdende aanpak een antwoord te bieden op de uitdagingen die composietmaterialen stellen voor mechanische en chemische recyclage en voor verbranding met energierecuperatie indien de vorige opties niet haalbaar zijn. De toegepaste onderzoeken zullen zich richten op ondere andere de productie-uitval van thermoplastische en thermohardende composieten en op composieten die einde levensduur zijn. De partners zullen de focus leggen op de chemie van het proces om zo nieuwe producten aan te bieden met een meerwaarde in plaats van enkel ‘gevulde’ materialen. Sommige van de producten kunnen ook gebruikt worden als koolstofbron om specifieke ‘carbonisatie’-eigenschappen te krijgen bij brandvertragende systemen.

Meer dan 200.000 koelkasten en diepvriezers vermist: incorrecte recyclage zorgt voor enorme milieuschade

Lees het gehele artikel

16 september 2019

1 foutief verwerkt apparaat = CO2-uitstoot van 1 autorit van 7.500 kilometer

Onderzoek van Recupel vzw, verantwoordelijk voor de inzameling en verwerking van afgedankte elektr(on)ische apparaten en lampen, toont aan dat meer dan 200.000 koelkasten en diepvriezers jaarlijks niet bij een erkende verwerker terechtkomen. Een koelkast bevat schadelijke koelvloeistoffen en blaasgassen. Bij een foute ontmanteling ontsnappen die schadelijke gassen waardoor ze de ozonlaag afbreken en de aarde opwarmen. De milieuschade per foutief verwerkt apparaat staat gelijk aan de CO2-uitstoot die 1 autorit van 7.500 kilometer veroorzaakt. De 226.524 vermiste koelkasten veroorzaken een equivalente CO2-uitstoot van 42.394 toertjes rond de wereld met een dieselwagen.

In 2018 werden 686.459 koelkasten en diepvriezers op de markt gebracht. 5% van de oude toestellen kreeg een tweede leven en is nog steeds in gebruik. 425.612 apparaten kwamen bij Recupel of partners terecht voor een correcte recyclage. In 2018 waren er zo’n 226.524 koelkasten en diepvriezers vermist. Ze kwamen niet in ons circuit terecht: door de fabrikant, verkoper of consument werden ze niet afgegeven aan Recupel of ze kregen geen tweede leven. Dit heeft aanzienlijke gevolgen voor het milieu.

Het milieu verliest tweemaal

Een koelkast bevat schadelijke koelvloeistoffen en blaasgassen. Als die onzorgvuldig worden verwijderd, kunnen ze de ozonlaag afbreken en de aarde opwarmen. 1 foutief verwerkt apparaat staat gelijk aan de CO2-uitstoot van 1 autorit van 7.500 kilometer. De milieuschade op jaarbasis is navenant: het ontsnappen van de koelvloeistoffen en blaasgassen van de 226.524 vermiste koelkasten is vergelijkbaar met een CO2-uitstoot van 1.698.930.000 km rijden met een dieselwagen of maar liefst 42.394 toertjes rond de wereld.

Bovendien kan Recupel 98% van de materialen in een koelkast via innovatieve recyclagetechnieken recupereren. Als de koelkasten niet in het Recupel circuit terecht komen, kan dit hoge recyclageresultaat niet gegarandeerd worden.

“Dat er vandaag meer dan 200.000 koelkasten en diepvriezers niet in het Recupel circuit terugkomen, zorgt ervoor dat het milieu tweemaal verliest. Enerzijds berokkent een incorrecte ontmanteling directe milieuschade: de schadelijke koelvloeistoffen en blaasgassen die ontsnappen tasten de ozonlaag aan en dragen bij aan het broeikaseffect. Anderzijds is het cruciaal dat we de waardevolle grondstoffen die in koelkasten zitten, zoals bijvoorbeeld koper, ijzer en aluminium, maximaal recupereren. Zo worden we minder afhankelijk van de vervuilende, klassieke mijnbouw voor grondstofwinning,” licht Peter Sabbe, CEO van Recupel, toe.

Winst boven milieu

Maar waar wringt dan het schoentje? Volgens de wet hebben fabrikanten van elektrische en elektronische toestellen de verplichting om afgedankte apparaten in te zamelen en op een correcte manier te verwerken en te recycleren. Hiertoe werd het beheersorganisme Recupel opgericht om dit in goede banen te leiden. Er is echter een stroom afgedankte apparaten die buiten de Recupel-kanalen wordt ingezameld en verwerkt.

Oude koelkasten bevatten kostbare metalen, zoals koper. Schroothandelaars betalen €15 per afgedankt apparaat aan keukenbouwers en elektrohandelaars om deze kostbare materialen uit de koelkast te halen. Die materialen verhandelen ze opnieuw. Zowel retailers als schroothandelaars kiezen voor winst ten nadele van het milieu. Dit is de reden waarom het grijze circuit in stand wordt gehouden.

“Schroothandelaars en retailers kiezen vandaag té vaak voor een snelle winst en niet voor het milieu. Dit grijze circuit zorgt ervoor dat vele koelkasten onder de radar verdwijnen en niet op een correcte manier verwerkt worden. De eenmalige monetaire winst zorgt voor een tweevoudig verlies voor het milieu: waardevolle grondstoffen gaan voor recyclage verloren en schadelijke stoffen komen in het leefmilieu terecht,” zegt Peter Sabbe van Recupel.

Om de retailers te overtuigen samen te werken met Recupel, heeft de vzw het kwaliteitslabel ‘Hier recycleren we goed’ op de markt gebracht. Dit zorgt ervoor dat de consument, bij aankoop van een nieuwe koelkast, weet bij welke handelaars hij zijn oude koelkast met een gerust hart kan achterlaten.

“We zijn blij dat veel keukenbouwers en elektrohandelaars onze actie ondersteunen. Voor wie de bescherming van ons milieu hoog in het vaandel draagt, is het de enige correcte optie. Toch merken we in onze gesprekken dat niet alle retailers dit gedachtegoed aanhangen. Of het nu uit gemakzucht of uit winstbejag is, het valt ten zeerste te betreuren dat niet iedereen zich achter onze campagne schaart, ” licht Peter Sabbe toe.

Het actuele overzicht van de bevestigde inzamelpunten, vindt u via vermistekoelkasten.be.

Samenwerking = cruciale basis voor de circulaire economie

Om dit probleem aan te pakken is het essentieel dat alle spelers die betrokken zijn in dit proces hun steentje bijdragen, zowel retailers als schroothandelaars. Maar ook de consument speelt een belangrijke rol door zijn of haar oude koelkast of diepvriezer binnen te brengen in één van de erkende inzamelpunten van Recupel: werkt het toestel nog, dan kan de consument naar de buurtkringwinkel. Bij aankoop van een nieuw toestel, kan hij zijn oud toestel afgeven aan een retailer met het kwaliteitslabel ‘Hier recycleren we goed’. Uiteraard kan de consument ook nog steeds terecht in het recyclagepark voor zijn oude of kapotte toestellen af te danken.

Met de guerillacampagne ‘Vermiste Koelkasten’, die vanaf 16 september loopt, brengt Recupel de problematiek tot in de straat om de consument te duiden op de omvang hiervan en hoe hij zijn steentje kan bijdragen. Voor meer informatie: vermistekoelkasten.be

Het nieuwe goud komt onder de auto vandaan

Lees het gehele artikel

5 september 2019

Een drukte van jewelste. Zo kan je de werf van Europa’s grootste recycleerder van katalysatoren beschrijven. Bij RKR recycling in Zwolle draait het maar om één ding: het recycleren van elke denkbare katalysator. We schuiven aan tafel bij Hendrik Haverhoek, directeur en eigenaar en Danni Boogerd, bedrijfsleider.

Ooit begonnen als handelaar in katalysatoren, had Haverhoek een vooruitziende blik. Gedreven door zijn passie voor techniek en de drang om te innoveren, besloot hij zelf over te gaan op het recycleren van katalysatoren. Beter, sneller en efficiënter.

Grove, platina houdende keramiekdelen van het inwendige van een katalysator, voordat deze tot stof verwerkt worden. (Beeld: Foto Sikkens)

Het beste eruit halen wat erin zit

Haverhoek beschrijft kort het proces dat zich voltrekt binnen zijn bedrijf: “Wanneer een katalysator binnenkomt, verwijderen we het keramische deel dat zich binnenin bevindt. In dit keramische deel zit het edelmetaal platina verwerkt -of palladium of rodium, afhankelijk van de brandstof waarop de betreffende auto heeft gelopen. We verwerken de keramische binnenzijde tot stof, die daarna gemixt wordt tot een homogene structuur. Dat is een precisiewerk waarbij de juiste tijd van mixen bepaalt of de massa homogeen wordt of niet. Daarna doen we een test voor alles naar de smelterij gaat, om te bepalen hoeveel edelmetaal zich in de massa bevindt.” Boogerd vult aan: “Voor de bewaking van het proces is het belangrijk om te weten hoeveel edelmetaal er in een batch zit, onze bevindingen moeten namelijk matchen met de opgave die we terugkrijgen van de smelterij.” Na het smelten krijgt RKR recycling een vergoeding voor de edelmetalen uit de keramische massa. “Dat kan een uitbetaling in geld zijn, of een tegoed op een metaalrekening. Dan wordt er gewicht geregistreerd op naam gesteld en kun je speculeren met de dagwaarde van het betreffende edelmetaal”, aldus Haverhoek.

Katalysatoren worden open geknipt om bij de inhoud te kunnen komen. (Beeld: Foto Sikkens)

Totale focus op katalysatoren en een stevige ambitie

Haverhoek heeft binnen zijn bedrijf de focus compleet liggen op het recycleren van katalysatoren (en roetfilters, waar ook edelmetalen in verwerkt zitten). Boogerd: “Er gaan hier pakweg 20.000 katalysatoren per week door onze handen, dat is inclusief de productie die wij voor derden draaien. Bedenk dat het grootste deel van de apparatuur waarmee wij dit werk verrichten mede door ons is aangepast, verbeterd en doorontwikkeld. Alleen daarom kunnen we deze aantallen aan. Het restafval dat daarbij ontstaat wordt netjes opgehaald door schrootverwerkers. Dat gaat over duizenden tonnen gesorteerd metaal.” Qua ambities zit het wel goed bij RKR recycling. Haverhoek vertelt: “Momenteel zijn we de grootste van Nederland binnen ons vakgebied. Door te blijven innoveren kunnen we naar behoefte elke keer opschalen. Ons doel is om uiteindelijk de grootste katalysator- recycleerder van de wereld te worden.”

Keramisch poeder met deeltje platina als homogene massa. (Beeld: Foto Sikkens)

De elektrische auto: een lust of een last voor de handel?

Het is een vraag die we wel moeten stellen: hoe ziet RKR recycling de toekomst, nu de energietransitie de automobilist richting de elektrische auto duwt? Immers, daar zit geen katalysator onder. Haverhoek heeft daar goed over nagedacht en ziet juist kansen om nog verder te groeien door de mobiele elektrificatie. “Waar de gemiddelde levensduur van een auto achttien jaar was, gaan wij uit van tien jaar doordat auto’s die rijden op fossiele brandstoffen vervroegd van de weg gehaald worden. De komende tien jaar verwachten we een toename in het aanbod van katalysatoren dat vele malen groter is dan wat wij de afgelopen tien jaar aangeboden kregen. Met de hoeveelheid conventionele voertuigen die er op de wereld is, zullen wij nog lang werk hebben.”

Speciaal ontwikkelde app maakt het de klant makkelijk

Innovatie betekent ook meedenken met de klant. RKR recycling ontwikkelde een eigen app waarmee klanten gebruik kunnen maken van de database van het bedrijf. Het werkt zeer eenvoudig: men voert het katalysatornummer in en krijgt daarna een plaatje gepresenteerd van de katalysator onder die auto. Gebaseerd op gegevens die zich in de database bevinden, wordt er meteen een actuele dagprijs voor de katalysator getoond, geheel conform de LME-koers. “De app is gelinkt aan het LME. Wij zorgen ervoor dat de database met katalysatoren steeds up-to-date is en voegen steeds nieuwe typen katalysator met de daarbij behorende specificaties toe”, schetst Boogerd. “De huidige status is dat er meer dan 22.000 verschillende katalysatoren opvraagbaar zijn en dit getal wordt met de dag groter.”

Autokerkhoven verleden tijd: naar een circulair leven voor wagens

Lees het gehele artikel

2 september 2019

Al bijna vijftien jaar lang is België een van de onbetwiste leiders in Europa op het gebied van afgedankte voertuigen. Als beheerorganisme staat Febelauto in voor de inzameling, verwerking en recyclage ervan. De organisatie heeft dus een belangrijk aandeel in onze goede rapportcijfers. In 2019 bestaat Febelauto twintig jaar. Een ideale gelegenheid voor een terugblik en een vooruitzicht.

De cijfers van Febelauto van 2018 spreken boekdelen. Alles ging in crescendo. In totaal werden er bijna 22.000 afgedankte voertuigen meer ingezameld dan het jaar ervoor. Goed voor een stijging van maar liefst 18% en een totaal van 142.158 ingezamelde voertuigen. Hoewel de Europese recyclagedoelstelling voor wagens (95%) scherp staat, gingen we in 2018 vlot die lat over. 97,3% van de massa van alle geregistreerde afgedankte voertuigen werd hergebruikt (23,7%), gerecycleerd (69,8%) of energetisch gevaloriseerd (3,8%). Febelauto mag trots zijn op de inspanningen die de sector de afgelopen jaren geleverd heeft om tot deze mooie resultaten te komen. Stap voor stap werd aan de recyclagecapaciteit getimmerd. Technologie is voortdurend in ontwikkeling om steeds meer materialen te kunnen recupereren als grondstoffen. En ook positief voor deze sector, de vraag bij de constructeurs naar gerecycleerde materialen neemt toe. Nog mondjesmaat, maar het gaat de goede kant op. en dat zal nodig zijn als we onze wagens echt circulair willen maken.

97,3% van de massa van alle geregistreerde afgedankte voertuigen werd hergebruikt (23,7%), gerecycleerd (69,8%) of energetisch gevaloriseerd (3,8%).

Naar meer traceerbaarheid

Volgens de resultaten in het jaarverslag voor 2018 gaan wagens gemiddeld 16,4 jaar mee. Ook hier weer een mooie stijging ten opzichte van het cijfer van 2017: 15,8. Dan is het aan de recyclagesector om er mee aan de slag te gaan. Afgedankte voertuigen moeten terechtkomen in een erkend verwerkingscentrum. Daar gebeurt de depollutie (uithalen van vloeistoffen of gevaarlijke componenten) en de ontmanteling. Wat overblijft, daar mag de shredder dan zijn tanden in zetten. Toch ‘verdwijnen’ er nog te veel voertuigen. Er is geen traceerbaarheid van wagens die aan het einde van hun leven gekomen zijn. Febelauto schat dat er jaarlijks ongeveer 50.000 tussen de mazen van het net glippen. Die zijn niet persé illegaal uitgevoerd, maar ze komen ook niet in onze centra terecht. Met de komst van ‘connected cars’ zou een perfecte opvolging mogelijk worden. Maar daar is het nog eventjes op wachten, dus onderhandelt Febelauto intussen met de verschillende overheden om meer traceerbaarheid te krijgen. En met het project ENTRAVE (ENabling TRAceability of VEhicles) zoekt het uit wat de beste pistes hiervoor zijn.

Cirkel verder rond maken

Febelauto doet meer dan alleen maar terugblikken voor zijn twintigste verjaardag. Het wil de cirkel voor wagens helpen rond maken. Door de levensduur van producten zoveel mogelijk te verlengen enerzijds en door afval in te zetten als nieuwe grondstof anderzijds. Samenwerking is daarbij het sleutelwoord in elke schakel van de ketting. Sinds 2018 neemt Febelauto deel aan twee onderzoeksprojecten: Recy-Composite en CompositeLoop. De recyclage van composietmaterialen brengt immers specifieke uitdagingen met zich mee en vraagt om specifieke oplossingen. Niet alleen de materialen veranderen, met de komst van de hybride en elektrische voertuigen zal er ook voor recyclagebedrijven veel veranderen. Febelauto werkte daarom een richtlijn uit om veilig aan de slag te kunnen met batterijen. Batterijen zijn niet meer geschikt voor wagens wanneer ze onder 80% van hun capaciteit duiken. Daarom onderzoekt Febelauto welke nuttige toepassingen ze nog kunnen hebben. Een voorbeeld daarvan is BORGT, een proefproject rond stationaire energieopslag voor woongebouwen en -buurten. Zo kunnen ze nog tien jaar een tweede leven krijgen. En ook erna liggen er nog mogelijkheden om de componenten te recupereren om er nieuwe batterijen van te maken. Zo circulair kan de toekomst van de wagen dus worden.

De top en flop in elke schakel van de circulaire economie

Lees het gehele artikel

26 augustus 2019

Top in recyclage: palletblokken uit afvalhout

Om erover te waken dat een pallet zijn vorm houdt, worden palletblokjes gebruikt. G-Bloc in Brugge produceert palletblokken op basis van 100% post-consumer afvalhout. Op die manier is er een nuttige oplossing voor het afvalhout en hoeft er geen waardevol massief hout voor palletten gebruikt te worden. De samenstelling gebeurt zodanig dat een unieke mix van eigenschappen gegarandeerd is, minstens zo goed als het origineel. Een mooi voorbeeld van een uniek innovatietraject dat eerder door go4circle beloond werd met een Innovatie Award.

Flop in recyclage: niet-recycleerbare tandpastatubes

Iedereen heeft het wel in huis: tandpasta. Maar staat u er wel eens bij stil wat er met de tubes gebeurt nadat ze in het restafval beland zijn? De tubes waarin de tandpasta zit bestaan uit aluminium en/of kunststof. Deze twee materialen zijn elk op zich perfect te recycleren, maar zijn in de tandpastatubes moeilijk van elkaar te scheiden. Door de metaaldetectie in recyclageplants belandt de volledige tube bij de residu’s. Zonde gezien het grote volume aan tandpastatubes dat er jaarlijks geproduceerd wordt.