NLFR

Platform over de gehele recyclingstroom binnen de Benelux
‘Verkoop  is verkoop, of het nu om schoenen gaat of om bouwstoffen’

‘Verkoop is verkoop, of het nu om schoenen gaat of om bouwstoffen’

De recyclingbranche is een mannenwereld. Maar wie goed zoekt komt wel degelijk ook vrouwen tegen. Op deze pagina bieden we hen een podium. Om te lezen wat ze beweegt en hoe ze hun werk doen tussen de ruwe bonken, de grote machines, het vuil en het stof. We trappen de serie af met Tatjana Levenbach, volgens haar kaartje ‘medewerker binnendienst’, maar in de praktijk eerder manusje – pardon, dametje – van alles.

“Ik was jarenlang bedrijfsleider in een schoenenzaak en werkte in een team met zeven andere dames. Tot ik bijna twee jaar geleden naar Tiel verhuisde. Ik had geen werk en geen netwerk en heb me daarom gemeld bij een uitzendbureau. Die zeiden: ‘we hebben wel een geschikte baan voor je. Bij Grondstoffencentrum Nederland. Een recyclingbedrijf’. Waarop ik dacht ‘recycling? Hoezo dan?

Maar goed, ik ben gegaan en had meteen een klik met bedrijfsleider Björn Barten. In eerste instantie werkte ik drie dagen per week op de weegbrug, maar aangezien ik niet kan stilzitten en echt een ondernemer en verkoper ben, groeide dat razendsnel uit naar meer productkennis en klanten benaderen tot wat ik nu doe: klantcontact en projecten binnenhalen. Maar ik zit ook nog regelmatig op de weegbrug en dat vind ik ook geweldig. Het contact met de chauffeurs: waar gaan ze heen, wat vervoeren ze, kan ik daar weer nieuwe projecten uithalen?

Onze grootste klanten zijn aannemers en loonbedrijven en een stuk industrie. En ik vind het superleuk: relatiebeheer en productkennis. Dat is een kwestie van je dingen eigen maken en dan gaat het vanzelf lopen.

Ja, het is een mannenwereld. Ik kom nooit vrouwen tegen. En als ik nu terugdenk aan mijn tijd in de schoenenwinkel met die zeven dames, dan denk ik wel eens: ‘hoe heb ik dat vol kunnen houden?’ Ik merk dat ik veel beter kan communiceren met mannen. Die zijn directer. Makkelijker. Tuurlijk, je moet soms een dikke huid hebben, zeker als je Tatjana heet, hahaha. Maar ik ben ook niet op mijn mondje gevallen gelukkig.

Ik zit hier echt op mijn plek: het onderhandelen, de calculatie, het spel van goede offertes maken. Klanten proberen je natuurlijk onder druk te zetten en dan is het soms zelfs een voordeel dat ik een vrouw ben. Dan maak ik gebruik van het feit dat sommige mannen daar gevoelig voor zijn. Ik wilde dat eigenlijk nooit, maar soms gebeurt het toch. Bijna automatisch. Natuurlijk is iedereen gelijkwaardig, maar in de praktijk werkt het toch zo.

Ik kom veel buiten, probeer vaak naar klanten toe te gaan. Zodra ik zie dat er hier in de regio een aannemer of een wegenbouwer een werk gaat doen, probeer ik direct aan tafel te komen. Zodat ze weten met wie ze te maken hebben en zodat we aan tafel een prijs kunnen maken. Persoonlijk contact werkt echt het beste. En dan verschilt dit werk in de kern niet zo gek veel van een schoenenwinkel: verkoop is verkoop. Of het nu om menggranulaat gaat of om schoenen. Waar ik wel aan moest wennen dat het in de recycling om dubbeltjeswerk gaat. Dat de marges zo minimaal zijn. In het begin dacht ik vaak: ‘wat zit je nou over die paar centen te zeuren?’, maar dat is natuurlijk terecht als je het over ettelijke tonnen aan materiaal hebt.

Uiteindelijk is dit werk veel leuker. Want als je hier een project binnenhaalt dan gaat het echt ergens over. En als je het goed doet komen klanten ook weer terug.”    


Paspoort

Wie: Tatjana Levenbach

Wat: Medewerker binnendienst

Waar: Grondstoffencentrum Nederland in Tiel

"*" geeft vereiste velden aan

Stuur ons een bericht

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Wij gebruiken cookies. Daarmee analyseren we het gebruik van de website en verbeteren we het gebruiksgemak.

Details