Uitdagingen in afvalbanden

RecyclePro ging polsen op het terrein hoe het eraan toegaat en wat de grootste uitdagingen zijn inzake afvalbanden. Een gesprek met Pieter De Saedeleir van Alfamet.

De precieze ontstaansdatum is verloren gegaan in de mist der tijd, maar wat wel buiten kijf staat is dat met Pieter De Saedeleir de vijfde generatie aan het aan de slag is bij Alfamet. Een familiebedrijf, sinds 1985 gevestigd in Dendermonde, dat al van bij zijn ontstaan circulariteit in het DNA had. Eerst als inzamelaar van vodden, later als schroothandel maar vandaag ook als recycleerder van banden. “Een shift die gebeurde met de eeuwwisseling. Door de felle concurrentie en door het afnemende volume in schroot, heb je als lokale speler maar twee opties. Ofwel gevoelig uitbreiden om te overleven, ofwel een complementaire afvalstroom zoeken.” Alfamet koos voor het laatste. “Recyclage van banden is in België een nichemarkt. Bovendien zijn het producten die redelijk wat tonnage in de schaal werpen, terwijl het stockagevolume eens verwerkt eerder beperkt blijft.” 

Via vooral bandencentrales belanden de afvalbanden bij Alfamet en zijn 22 medewerkers. De Saedeleir legt uit hoe ze te werk gaan: “We sorteren de banden eerst op hergebruik of recyclage. Het deel dat voor de recyclagemarkt bestemd is voeren we ofwel rechtstreeks af naar andere verwerkers ofwel gaan we ze volgens de wensen van klant kleiner maken door ze te versnipperen of te knippen. De eigenlijke eindverwerking om van banden weer bruikbaar rubber te kunnen maken, gebeurt grotendeels in het buitenland. Het meeste van wat wij inzamelen en verwerken vertrekt dan ook voor export.” Daar vindt het verder zijn weg naar poeders en granulaten voor rubberen tegels, schokdemping in looppistes, rubberen wielen … De centrale ligging in het economische centrum van Vlaanderen en tegelijk de vlotte toegang tot de Antwerpse haven zijn sterke troeven van Alfamet. Maar het is vooral de focus op service die het verschil maakt. “We gaan geen uitdaging uit de weg om klanten en leveranciers te helpen. Daarnaast zetten we zoveel mogelijk in op hergebruik en recyclage. Dat is goed voor het milieu, maar we betalen dan ook minder milieuheffingen”, aldus De Saedeleir.

Een belangrijke uitdaging het afgelopen jaar was corona. De Saedeleir: “Minder kilometers op de weg, betekent ook minder slijtage van banden. We zagen een duidelijke terugval in ons volume, van ongeveer 15% We hopen tegen begin 2022 weer op het niveau van voor de crisis uit te komen. Maar van zodra er weer 15% bijkomt, zullen de beperkte afzetmogelijkheden die er vandaag zijn voor gerecycleerd rubber wel weer meer beginnen spelen. 

Een tweede uitdaging volgens De Saedeleir is de monopoliepositie die Recytyre inneemt in de markt. “Als beheersorganisme voor afvalbanden innen ze de milieubijdrage om de selectieve inzameling van banden te financieren. De organisatie heeft echter zelf jaren handel gedreven in afvalbanden en bandenrecycleerders als wij dus oneerlijke concurrentie aangedaan. Dit heeft een enorme vertrouwensbreuk tot gevolg gehad. Bovendien willen ze vanaf 2022 een nog strenger systeem, waarbij wij zelf geen handel kunnen drijven in afvalbanden, maar enkel een vaste vergoeding krijgen voor de verwerking volgens hun eisen en bepalingen. Een mechanisme dat de doodsteek zou betekenen voor de vrije markt, terwijl we net meer nood hebben aan initiatieven.” 

Vandaag gebeurt er veel export naar Azië. “Het is ecologisch gezien een onhoudbare situatie om afvalproducten/grondstoffen naar de andere kant van de wereld te verschepen waarna de afgewerkte producten soms terug naar Europa worden verscheept. Onafhankelijkheid van de Aziatische verwerking en de grondstoffen in Europa houden kan alleen voordelen opleveren op alle denkbare vlakken (tewerkstelling, ecologisch, economisch …). Een gezond investeringsklimaat, zal mijns inziens veel meer toegevoegde waarde brengen in de afvalbandensector dan bijvoorbeeld subsidies of het green-er fonds dat grotendeels beheerd wordt door personen actief binnen Recytyre.”