Kwaliteitseisen belangrijkste struikelblok voor glasafval van werven

Toen de dieren nog spraken, was afval gewoon afval. Vandaag zijn het waardevolle grondstoffen. Glas is daar een zeer mooi voorbeeld van. Milieuvoordelen genoeg voor de glasindustrie om op zoek te gaan naar kwalitatieve glasscherven. Een zoektocht die hen vaak ook bij GRL brengt. Als Belgisch marktleider in glasrecyclage, is het bedrijf met hoofdkwartier in Lummen uitstekend geplaatst om ons bij te praten over de belangrijkste uitdagingen in de verwerking van post-consumer glasafval.

Van het rijden met glas tot het recycleren van glas. Het is het traject van GRL (Glass Recycling & Logistics) dat al in de jaren 80 begon met het uitsorteren van glas. “Toen stond sorteren en recycleren nog maar in de kinderschoenen, maar de waarde van het materiaal glas werd wel al ingezien. Met verloop van tijd werd hier in Lummen systematisch geïnnoveerd om de sorteerprocessen verder te optimaliseren. Telkens investeren in nieuwe technologie om tot een nog beter eindproduct te komen”, laat algemeen directeur-bestuurder Martine Meuws optekenen. Het maakte GRL tot een pionier in glasrecyclage en marktleider in België, iets wat ook de Duitse dienstverlener in recyclage, service en water Remondis niet ontgaan was. In 2016 werd het bedrijf opgenomen in de groep, een flinke ruggensteun om verder in te zetten op innovatie en ontwikkeling. “De scherven die we maken zijn van de hoogste kwaliteit. Door ook de logistiek in eigen beheer te doen kunnen we er zelf over waken dat er geen enkele contaminatie optreedt en de kwaliteit dus tot bij de klant gegarandeerd is.” 

GRL werkt met ongeveer 75 medewerkers vanuit twee sites, in Lummen en Beerse. Als een van de weinige glasrecycleerders komt bij GRL zowel bolglas als vlakglas terecht op dezelfde sorteerlijn, maar uiteraard als strikt gescheiden batches. “Waarom ook niet? We hebben de capaciteit en de knowhow ervoor”, beargumenteerd Meuws de keuze. Ongeveer een kwart van het volume van 200.000 ton dat jaarlijks bij GRL verwerkt wordt, bestaat uit vlakglas. Dat is voornamelijk afkomstig uit de industrie en in beperkte mate uit recyclageparken. Voorlopig blijft het aandeel van vlakglas dat van bouwwerven komt quasi onbestaande. “De kwaliteitseisen die we zelf voorop­stellen voor inkomende stromen zijn het belangrijkste struikelblok. We zijn best wel kritisch”, weet Meuws. “KSP (keramiek, steen, porselein), is een absolute no-go in onze productie. We krijgen ze er door hun densiteit immers moeilijk uit. Materialen die op een werf helaas niet te vermijden zijn in gemengde containers. Vandaag bestaat er ook geen wettelijke verplichting of een financiële stimulans om het glas als een aparte stroom in te zamelen op de werf.”

Toch kan geen enkel bedrijf in de keten van glasproductie, van de recyclagebedrijven tot de glasproducenten, het potentieel van vlakglas uit bouw- en sloopwerken zomaar naast zich neerleggen. “De honger naar gerecycleerde glasscherven van vlakglas is enorm groot”, weet Meuws. “Met de volumes die we op werven zouden kunnen vinden, komen we al een heel eind ver om die honger te stillen. Maar om daar werkbare oplossingen voor te vinden zal het zaak zijn om er de hele keten zijn schouders te laten onder zetten. De glasfabrikanten zullen zich ergens moeten aanpassen. Niet elke toepassing vraagt immers om de beste kwaliteit van glasscherven. Wij als recycleerders zullen moeten kijken hoe we de toleranties in onze productie kunnen aanpassen om minder last te hebben van KSP. En ten slotte zullen we zeker ook moeten samen zitten met de bouwsector om te sensibiliseren en het belang van een zo zuiver mogelijke stroom te beklemtonen. Vandaag bijten we er misschien nog onze tanden op stuk, maar morgen moeten we van post-consumer glasafval een goed product kunnen maken. Onze klanten verwachten dat van ons.”