“Ik wist niet eens dat je oud ijzer kon inleveren”

De recyclagesector wordt nog te veel gezien als een mannenwereld. Niks is minder waar. Meer en meer vrouwen vinden een job en een plaats in de wereld van afvalinzameling en -verwerking. En we stellen ze graag uitgebreid aan u voor. In elke editie laten we een vrouw uit de sector aan het woord over haar job en wat die precies zo fijn maakt. Deze keer Sandra Dewith, die instaat voor de planning van tien chauffeurs vanuit de vestiging in Lommel van Vanhees Metalen.

Tien jaar geleden ging Sandra Dewith aan de slag als chauffeur bij Vanhees Metalen. “Het was een volledig nieuwe wereld die voor me open ging. Ik wist niet eens dat schroothandels bestonden. Dat je oude metalen kon binnenbrengen om te laten recycleren.” Een nieuwe wereld, maar wel één waar ze zich snel in thuis voelde. “In vergelijking met andere bedrijven, ben je hier allerminst een nummer. Iedereen kent iedereen bij naam, zelfs het management en je voelt appreciatie voor de inzet die je zelf geeft.” Dat ze in een mannenwereld terechtgekomen was, deerde haar allerminst. “Ik werk graag met ze samen. Vrouwen ondereen is ook niet altijd even gemakkelijk. Ik was de eerste vrouw hier, maar intussen is er al wat vrouwelijke versterking bijgekomen: op de boekhouding, op HR, maar ook op de kraan.”

Na zeven jaar ruilde Sandra haar vrachtwagen in voor een andere functie binnen Vanhees Metalen. “Ik kreeg de kans om door te groeien in een administratieve functie. Ik maak nu de planning op voor tien chauffeurs en spring ook bij aan de weegbrug. Een kans die ik met twee handen gegrepen heb want de drukte van het verkeer werd me stilaan wat te veel. Pas op, ik rijd nog steeds even graag met de vrachtwagen. Mijn vriend is hier ook actief, als chauffeur. Soms neemt hij dan de wagen mee naar huis en ik de vrachtwagen”, vertelt Sandra met een knipoog. 

De nieuwe job als planner verveelt ook nog na drie jaar niet. “Elke dag is hier anders. Je bent voortdurend in contact met klanten, chauffeurs en het management om alles zo goed mogelijk te regelen. Maar het gebeurt geregeld dat de planning in de vuilbak mag en ik opnieuw moet beginnen. Soms is dat vervelend, maar het houdt me ook op mijn tenen. Vervelen doe ik me hier nooit.” Als het van Sandra afhangt blijft ze er de rest van haar dagen werken. “Voor de fijne sfeer en de collega’s, maar ook omdat we met zijn allen meewerken aan een betere wereld. Ik krijg ook nog steeds kansen om door te groeien. Zo word ik meer en meer betrokken bij de planning van externe werven. En wie weet hopelijk nog meer.”