Greenwashing aanpakken hoog op Europese agenda

Je kan er geen verpakking meer op naslaan of er wordt wel één of andere groene claim gemaakt. 100% recycleerbaar, gemaakt uit biobased materialen, 50% minder water gebruikt … Uit onderzoek blijkt dat meer dan de helft van deze claims misleidend of te vaag zijn, 40% zou zelfs helemaal niet kloppen. Greenwashing dus. Europa wil er daarom paal en perk aan stellen, zodat de consument de juiste informatie krijgt aangereikt om duurzame keuzes te maken. Advocaten Stéphanie De Smedt en Stephanie Van Laethem van kantoor Loyens & Loeff praten RecyclePro bij over de eerste stappen die genomen zijn om dit in een bindende wetgeving te gieten. 

De definitie van greenwashing luidt zich groener of maatschappelijk verantwoorder voordoen dan een bedrijf of organisatie eigenlijk is. Een plaag vandaag. Onlangs stemde het Europees Parlement daarom in met de ontwerpwetgeving om de etikettering en levensduur van producten te verbeteren en een eind te maken aan misleidende claims. “Duurzaamheid is een verkoop­argument geworden”, vertelt Van Laethem. “Voor de consument, maar evengoed in B2B-relaties. Boven­dien zal er de komende jaren heel wat extra wetgeving hierrond op bedrijven afkomen.” Van Laethem verwijst onder meer naar de verplichte ESG-rapportering die vanaf 2024 in voege treedt. Samen met de rest van het team Litigation and Risk Management probeert ze bedrijven zo goed mogelijk te adviseren in de reglementeringen die er zijn rond duurzaamheid en welke impact deze kunnen hebben. Ook Loyens & Loeff heeft van duurzaamheid een belangrijke focus voor de komende jaren gemaakt.

Ook vennoot De Smedt maakt deel uit van het team. Zij ziet hoe de wildgroei aan labels en claims de geloofwaardigheid van heel de groene sector dreigt te ondermijnen. In de hele Europese Unie zijn er bijvoorbeeld meer dan 230 verschillende duurzaamheidslabels geteld. “Je ziet nu al dat er bij de consumenten maar heel weinig vertrouwen in die zogenaamde ‘green claims’ overblijft. Vandaar die sterke vraag naar meer reglementering. Ook vanuit bedrijven, want wie liegt over zijn inspanningen, meet zichzelf een sterkere concurrentiepositie toe.” Eind maart stelde de Commissie een nieuwe richtlijn voor. “In feite vormt dit een aanvulling op wat er al bestaat rond misleiding in de consumentenwetgeving. We kunnen drie krachtlijnen onderscheiden. Ten eerste moeten bedrijven de claims die ze maken ook onderbouwen. Europa schuift daar duidelijke criteria rond naar voren. Ten tweede komen er nieuwe regels over welke informatie erop mag staan om de transparantie en betrouwbaarheid van labels te verbeteren en ten derde, zal deze informatie door een onafhankelijke, geaccrediteerde keuringsinstantie kunnen worden geverifieerd”, vat De Smedt samen.

Europa geeft prioriteit aan duurzaamheid en wil nog voor het einde van het jaar werk maken van deze regelgeving. “Er is ook voldoende consensus over het basisprincipe: claims moeten gewoon correct zijn. Het wordt nu wel nog afwachten hoe dat concreet allemaal in nationale wetgeving vertaald zal worden en wat de gevolgen zullen zijn bij niet-naleving”, vertelt Van Laethem. De recyclagesector zal hier een belangrijke rol in te spelen hebben. “Veel claims hebben immers te maken met wat er gebeurt met producten als ze het einde van hun levensduur bereikt hebben. Er zal ook naar de afval- en recyclagewereld gekeken worden om bedrijven te ondersteunen in het onderbouwen van de inspanningen die ze leveren”, besluit De Smedt.