Glasrecyclage – We moeten meer doen!

Glas is heel bijzonder. Recycleerders kunnen glazen verpakkingen tot in het oneindige een nieuw leven geven, wat niet mogelijk is met verpakkingsmateriaal zoals plastic dat een slechtere reputatie geniet. Dit betekent dat van het lege bierflesje dat u in een glasbak gooit, steeds weer een nieuw flesje kan worden gemaakt, zonder kwaliteitsverlies. Uiteraard op één belangrijke voorwaarde: dat het glas aan de bron correct wordt gesorteerd. Keramiek, stenen of porselein horen niet thuis in de glasbak.

Gezien de eigenschappen van glas zou men kunnen denken dat 100% van het glas op de markt wordt gerecycleerd, maar helaas is de realiteit anders. Volgens FEVE wordt in Europa slechts 78% van de glazen verpakkingen gerecycleerd. De reden hiervoor is dat de kleur en transparantie van flessen het recyclageproces bemoeilijken, en dat producenten niet worden gestimuleerd om bij de productie van nieuwe flessen meer secundaire grondstoffen te gebruiken. Dit scenario werkt niet alleen vermijdbare CO2-emissies in de hand, maar belemmert ook de weg naar een glasrecyclagepercentage van 90% tegen 2030, zoals het partnerschap Close the Glass Loop zich tot doel heeft gesteld. Hier moet verandering in komen, anders kan deze situatie de zoveelste nagel aan de doodskist worden van de in de Overeenkomst van Parijs vastgelegde ambitie om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 °C. 

Het goede nieuws is dat de recente innovatie op het gebied van glasrecyclagetechnieken de weg heeft vrijgemaakt voor een verandering. We beschikken vandaag over de technologie en de middelen om een meer circulaire glasverpakkingsindustrie tot stand te brengen door betere inzamelings-, scheidings- en reinigingsprocessen en door stimulansen te bieden om glasscherven en glaspoeder te gebruiken voor de vervaardiging van nieuwe flessen. Glasrecycler Maltha, onderdeel van Renewi, is met name voorstander van glaspoeder, omdat het een kosteneffectieve oplossing is om de uitstoot te verlagen terwijl de EU de meer lange termijn oplossingen verkiest. Het is wel degelijk aan de beleidsmakers in de EU en aan lokale overheden om de onvolkomenheden van de markt op te lossen en de vraag naar secundaire grondstoffen te stimuleren. Deze verandering kan worden teweeggebracht via fiscale stimulansen, etiketteringsvoorschriften, subsidies en minimumeisen inzake gerecycleerde inhoud, naast CO2-taksen en ontmoedigingsmaatregelen die de vernietiging van herbruikbare materialen bestraffen. Het is een wortel-en-stokmethode die de eindfase van de levenscyclus in het centrum van de waardeketen kan plaatsen en recyclage eenvoudiger kan maken. Dergelijk beleid is ook betrekkelijk gemakkelijk toe te passen in de hele Unie, aangezien landen als België en Nederland reeds minimumbehandelingen opleggen en het goede voorbeeld kunnen geven. 

Alleen met krachtige en concrete maatregelen kan de EU van glas een topmateriaal in de recyclage-industrie maken – een voorbeeld dat navolging verdient voor andere materialen om onze economie te helpen volledig circulair te worden.